Η δυστυχία τού να είσαι σκύλος στην Ελλάδα

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 04-09-10


Του Νικου Βατοπουλου

Υπάρχει ένας (ακόμη) τομέας στην ελληνική ζωή, στον οποίο παίρνουμε κάτω από τη βάση. Είναι ένας τομέας, που θεωρείται «δευτερεύων», αλλά ακριβώς επειδή έτσι τον αξιολογούμε έχουμε κερδίσει τον τίτλο του πιο εχθρικού προς τα ζώα λαού στην Ευρώπη.

Μπορεί να μην μας αρέσει, αλλά οι μαρτυρίες των ξένων επισκεπτών στη χώρα μας έχουν δικαίως δημιουργήσει εκτός συνόρων μια «μαύρη» εικόνα για τον τρόπο με τον οποίο φερόμαστε στα ζώα. Η Ελλάδα, δυστυχώς, ας το δεχθούμε, δεν ανήκει στη Δύση σε ό,τι έχει να κάνει με τη μεταχείριση των ζώων, κατοικιδίων και μη.

Στην Ελλάδα, είναι αποδεκτό να μην μπορείς να πας πουθενά με τον σκύλο σου. Να μην μπορείς να μπεις σε λεωφορείο ή σε τραμ, να μην μπορείς να κολυμπήσεις (γιατί ενδέχεται κάποιος υστερικός Ελληνας να σου κάνει παρατήρηση και κάποιοι άλλοι να τον δικαιώσουν), να μην μπορείς να πας σε ένα εστιατόριο. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Αν ο σκύλος σου θανατωθεί από φόλα και αν (στην απίθανη περίπτωση) συλληφθεί ο δράστης, οι επιπτώσεις θα είναι μικρές. Οι κατά συρροήν δολοφόνοι ζώων στην Ελλάδα κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς τις συνέπειες του νόμου.

Το ίδιο και οι (πολλοί) βασανιστές ζώων. Το ίδιο και όσοι πετάνε στα σκουπίδια κουτάβια ή νεογέννητα γατάκια. Το ίδιο και όσοι θεωρούν θεμιτό να εγκαταλείπουν ζώα στον δρόμο. Καμία από τις πράξεις αυτές δεν αξιόποινη. Είναι συμπεριφορές απέναντι στις οποίες η ελληνική κοινωνία επιδεικνύει ανοχή.

Μειοψηφίες Ελλήνων που αντιδρούν πιέζουν τις αρμόδιες αρχές να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αφενός, οι δήμοι να δημιουργήσουν ως οφείλουν κυνοκομεία, υγειονομικούς ελέγχους και ενημέρωση. Αφετέρου, να διώκονται με ανώτατες ποινές όσοι κακοποιούν ή θανατώνουν ζώα. Είναι αυτονόητα για οποιαδήποτε πολιτισμένη κοινωνία. Οχι για την Ελλάδα.

Φέτος, δέχθηκα ως δημοσιογράφος πλήθος καταγγελιών από πολλά μέρη της Ελλάδος για τραγικές περιπτώσεις κακοποιήσεων, για φόλες, για αδιαφορία των αρχών απέναντι σε παραβάτες ή εγκληματίες. Μηνύματα από την παραλία του Μαραθώνα, τη Μυτιλήνη (όπου η «Κιβωτός» κάνει σπουδαία δουλειά), την Πάρο όπου ένας Ελβετός προσπαθεί να πιέσει τον δήμο να αναλάβει τις ευθύνες του... Οσο θεωρούμε ότι το ζήτημα αυτό είναι δευτερεύον, τόσο άξιοι της μοίρας θα είμαστε στο τελευταίο σκαλί των «πολιτισμένων» κρατών.