Κράτος και ιδιώτες στην Αθήνα

Tου Νικου Βατοπουλου

Για να επενδύσει κανείς σήμερα στην Αθήνα, να αγοράσει, π.χ., ένα ακίνητο και να το επισκευάσει, να ανοίξει μια επιχείρηση, κατάστημα, ξενοδοχείο, πρέπει να πιστέψει σε ένα μέλλον. Οι ατέρμονες συζητήσεις που γίνονται για τη διάσωση του κέντρου της Αθήνας και των αστικών συνοικιών της, με τα συναρμόδια υπουργεία και τον Οργανισμό Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας, «ευελπιστούν» να έχουν μια πρακτική αξία. Προς το παρόν είναι όλα ευχολόγια.

Ζητούν και πολύ σωστά ιδιωτικές επενδύσεις στο κέντρο της Αθήνας. Είναι πλήθος τα αναξιοποίητα κτίρια, τα ερειπωμένα διατηρητέα, τα κλειστά διαμερίσματα, τα καταστήματα που έβαλαν λουκέτο, τα ξενοδοχεία που κάνουν διαρκώς προσφορές. Αλλά οι ιδιώτες είχαν πιστέψει και μάλιστα με ενθουσιασμό στην αναγέννηση της Αθήνας μετά το 1997 όταν η πόλη έμπαινε σε ολυμπιακή τροχιά. Είχαν γίνει πάρα πολλές ιδιωτικές επενδύσεις, ιδίως στον τουριστικό κλάδο. Κανείς δεν στήριξε αυτούς τους «ιδιώτες», που έχει τόσο ανάγκη κάθε κοινωνία και οικονομία, ώστε να προστατεύσουν την επένδυσή τους και να την επεκτείνουν. Το αντίθετο. Οσοι, δε, είχαν την ρομαντική ελπίδα ότι η Ομόνοια θα «άλλαζε» επένδυσαν σε ξενοδοχειακές μονάδες, προσέλαβαν προσωπικό, προσπάθησαν να βοηθήσουν την Αθήνα. Τώρα δεν είναι σε θέση να κρατήσουν τον ίδιο αριθμό εργαζομένων και ρίχνουν την ποιότητα. Η πολιτεία επέτρεψε να δημιουργηθούν τέτοιες απαράδεκτες συνθήκες, ώστε όλες αυτές οι ιδιωτικές επενδύσεις (κυρίως της τριετίας 2001-2004) να πάνε στράφι. Ερχονται οι τουρίστες και δεν πιστεύουν στα μάτια τους. Πώς να κρατήσεις ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων στην Ομόνοια; Είναι μαύρο ανέκδοτο.

Η πρόσκληση στους ιδιώτες, που ακούστηκε ως λύση και σανίδα σωτηρίας για να μην «χάσουμε» εντελώς την Αθήνα, είναι σωστή ως αρχή, αλλά για να προχωρήσει πρέπει να γίνουν άμεσα και πρακτικά βήματα. Ετσι, όπως είναι η κατάσταση με την ανικανότητα των αρμοδίων αρχών και τις τεράστιες ευθύνες τους (για την οικονομική καταστροφή που έχει συμβεί στο κέντρο της πρωτεύουσας) δεν μπορεί να προσελκυσθούν επενδύσεις. Τα καταστήματα υποφέρουν από τις πορείες, τα ξενοδοχεία από την εξαθλίωση της πόλης. Να δούμε πρώτα έργα. Φτάνει πια με την περιγραφή του προβλήματος. Αυτό όλοι το γνωρίζουμε. Εργα δεν βλέπουμε.

"Καθημερινή", 28 Αυγούστου 2010