ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 01-07-10
Νικος Bατοπουλος
ΠΡΟΣΩΠΑ. Ο Λάρι Κινγκ είχε επιτύχει να είναι ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο της διεθνούς τηλεοπτικής κουλτούρας ακόμη και από ανθρώπους που δεν γνώριζαν καλά αγγλικά. Ηταν ένα επίτευγμα, ενδεικτικό μιας προσωπικότητας που ανέπτυξε τον ρόλο του τηλεοπτικού οικοδεσπότη σε περσόνα μιας πλατιάς επικοινωνιακής πλατφόρμας.
Η απόφασή του να ανακοινώσει δημοσίως το τέλος του «Larry King Live», έπειτα από 25 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στo CNN, δεν αιφνιδίασε αλλά προκάλεσε συγκίνηση, περισσότερο για το κλείσιμο ενός κύκλου παρά για την απώλεια του σόου. Είχε ήδη διαγράψει μια πορεία και είχε εκφραστεί από πολλούς η άποψη ότι ο Λάρι Κινγκ ανήκε πλέον σε άλλη εποχή. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς αν είχε ψυχανεμιστεί έστω την ισχυρή προσωπικότητα του τηλε-οικοδεσπότη, που με κλονισμένη την υγεία τα τελευταία χρόνια, δήλωσε ότι θα αφιερώσει πλέον χρόνο στην οικογένειά του. Δεν εγκαταλείπει τον στίβο της εργασίας, απλώς κατεβάζει ταχύτητες. «Με αυτό το κεφάλαιο που κλείνει», δήλωσε ο 76χρονος Λάρι Κινγκ, «προσβλέπω στο μέλλον και στο τι θα μου φέρει. Αλλά προς το παρόν, είναι καιρός να κρεμάσω τις νυχτερινές τιράντες μου». Αναγνωρίσιμος όχι μόνον ως στυλ και φωνητική χροιά μέσα από τις χιλιάδες συνεντεύξεις που έχει πάρει αλλά και από τις τιράντες του, τα γυαλιά του και τα ριγέ πουκάμισα, ο Κινγκ ήταν η επιτομή του αυτοδημιούργητου Αμερικανού, του είδους που είχαμε συνηθίσει να αναγνωρίζουμε στον 20ό αιώνα.
Ο Λάρι Κινγκ είχε το χαρακτηριστικό της διαρκούς ροής. Είχε καλέσει στο στούντιο 50.000 προσωπικότητες, είχε κάνει οκτώ γάμους, είχε μία ασίγαστη δίψα για την επόμενη μέρα. Ηταν «Αμερικανός» ώς το κόκκαλο, αυτός ο τυπικός γόνος Ευρωπαίων μεταναστών, από Αυστριακό πατέρα και Λευκορωσίδα μητέρα. Ηταν το μείγμα των γονιδίων, ήταν η δυναμική Αμερική μετά τον πόλεμο (όταν ξεκινούσε ως δημοσιογράφος στη Φλόριντα), ήταν η τηλεόραση των ’70s που ξεκινούσε τότε να γίνει κάτι πολύ μεγάλο, πολύ φιλόδοξο, πολύ απρόβλεπτο.
Τηλε-δημοκρατία
Ο Λάρι Κινγκ επαινέθηκε για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τους καλεσμένους του. Ηταν ο εαυτός του. Απέναντί του πρόεδροι, βασιλείς, ποπ σταρ και διανοούμενοι. Τους κοιτούσε χωρίς κολακεία, αλλά και χωρίς μεγάλη συναίσθηση της διαφοράς. Η Εϊμι Γουάινχαουζ και ο πρίγκιπας Κάρολος έπιαναν τον ίδιο χώρο απέναντί του. Η δόξα της τηλε-δημοκρατίας. Οσοι δεν τον συμπάθησαν ποτέ, και ήταν πολλοί, είχαν να λένε για τη ρηχότητα των ερωτήσεων και το άνευρο πολιτικό βάθος, αλλά κανείς δεν βρέθηκε να πει ότι Λάρι Κινγκ δεν είχε εργαστεί σκληρά για να κερδίσει με το σπαθί του ένα βασιλικό τίτλο. Εστω και της τηλε-δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου